paalam liwanag ng araw

ang kwento na ito ay inaalay ko sa kapitbahay naming si hector sa kaibigan kong si jayron at sa lahat ng nakasama ko sa gruar phase1 cainta,rizal mabuhay ang mga callboy mabuhay ang mga working students at mabuhay ang itatago natin sa pangalang mr.yozo.
si mr yozo ay kaibigan ko sa lugar na madaming kumukutitap isa siya sa nagpalakas ng loob ko at siya ang dahilan kung bakit ako kumukuha ng kursong bachelor of science in business administration ngayon.

sa pagpanaw mo sa ating mundo kapatid naway maluwalhati ka ngayon sa pagbagtas sa kabilang buhay ang kwento ng kapiranggot sa iyong karanasan ay ibinahagi ko sa pamamagitan ng blog para sayo ang bawat letra ang bawat kataga at paghanga kung meron man.

tol maraming salamat talaga sa lahat ng ibinigay ibinato inihagis na tulong sa akin kahit anlaki ng tanda ng edad mo sa akin ay bumaba ka sa level ko at napilitan sumayaw sa ritmong pauso ko, salamat tol sa mga payo kung hindi siguro sayo hindi ako nag-aaral ngayon. kahit sana sa ganito lang ay mapasalamatan kita sa lahat ng nagawa mo sa buhay ko bukod sa mga yosing inutang ko sayo.


ang kwento ng isang mayamang negosyante. . .

10 taon pa lamang ako iho ng mamatay ang mga magulang ko. komo ngat bata hindi ko alam ang gagawin ko, nakitira ako sa mga tiyahin ko sa kabilang bayan,nung una ay napakabait nila sa akin ngunit habang tumatagal hindi na maganda ang kanilang trato sa akin.

12 anyos ako ng magpasya na akong umalis sa mapang abuso kong kamag-anak at nakitira ako sa kaibigan kong pastor ang ama. alam mo iho napakabait nila sa akin hanggang isang araw bigla nalang bumaliktad ang mundo natagpuan ko nalang ang sarili ko na umiiyak habang nagmamakaawa sa ama ng aking kaibigan habang ang mura kong katawan ay unti unti niyang hinihimas na parang gumagawa ng pandesal.

15 anyos ako sanay na sa buhay na garapalan unti unti ko ng nilunok ang buhay. . . ang pakahulugan ko nuon sa buhay ay isang malaking carnaval na pwede kang maging payaso o kaya naman minsan pwedeng maging higante na mananakot sa mga batang may baong kende.

nagpalipat lipat ako ng pinapasukang club nun ilang mabahong bading ang tumikim sa aking saging hanggang sa magmistulan akong pagkain na isang parte lang ang kanilang nais lapangin.

20 yrs old ng makulong ako. . . . .

karlo: bakit kayo nakulong? ano po ba ang kaso niyo??

negosyante: nakapatay ako iho napatay ko ang bading na hindi nakuntento sa pagsipsip sa lollipop at itoy kinagat nagdilim ang paningin ko nun at napilitan akong kagatin siya sa tenga.

pinagdusahan ko ang ginawa ko hanggang sa unti unti kong nakikita ang sarili ko iho hinding hindi ko malilimutan ng unang pasok ko sa kulungan umiiyak nakatiklop ang dalawang kamay at nakayuko.

hanggang sa umedad ako ng 28 sa edad ko na yun ay isa na akong mayores sa kulungan isa na akong kriminal nagkapatong patong ang kaso ko sa dami kung napatay sa bugbog na mga bagong pasok.

35 ako ng mabigyan ng parol napakasaya ko ng mga araw na yun sa wakas hindi na ako matutulog katabi ng mga mababahong preso hindi na ako mang-aagaw ng pagkain sa mga walang tatak na preso.

habang humahakbang ako palabas sa aking selda naluha ako hindi ko maipaliwanag ang nadarama ko hindi ko kasi alam kung ano ba ang pwede kong maramdaman ano ba ang nais kung kalagyan ngayong nasa labas na ako.

ngunit mas mabangis ang buhay sa labas ng bakal na rehas hindi ako dito mayores.

balik uli ako sa trabaho ko bilang tagapagbigay aliw sa mga bading at matronang mapagsamantala.

hanggang isang gabi may booking ako ng matyempuhan ko ang isang matronang akala ko ay diseotso anyos pa lang napakaganda ng kanyang mga mata at ang kulay niya na natatakpan ng dilim ng gabi.

nagkakilala kami nagkapalagayan ng loob at naging magkasuyo. bumibilis ang oras, dumaraan ang mga araw at ang taon ay nagtatakbuhan tumatanda ako sa ganitong sistema at kalakalan.

napili ko na magbago hindi para sa sarili ko kundi para sa asawat magiging anak ko. ou iho buntis ang asawa ko at magkakaanak kami ng mga panahong yun na matagal kung pinangarap makamtam.

pumarehas ako hindi na ako nagpapasupsup ng aking lollipop bagkus ako ay nagtitinda nalang ng yosi at kende sa lansangan ng may mapulot akong isang bag na puno ng papel.

hinanap ko ang pangalang nasa papel at natagpuan ko ito isa siyang mayamang matanda tinanong niya ako kung bakit ko pa daw binalik sa kanya ang mga papel na yun tinapon na daw niya kasi yun kasi kalat lang sa atache case niya hindi naman daw importante yun.

sa madaling sabi umasa ako na mabibigyan ng pabuya ngunit hindi ito natupad.

ngunit isang araw nakita ako ng matandang pinagbalikan ko ng mga papel na kalat.

maganda yang trabaho mo pumaparehas ka kahit mahirap ka nagtyatyaga ka sa buhay tinanong niya ang aking pangalan at nagpaalam na siya.

bigla nalang ako nagising nakahiga sa malambot na kama at naninigas dahil sa lakas ng aircon may nabasa ako sa ref na sulat >"iniwan ko sayo ang yaman ko para sa iyong kapakanan at ng pamilya mo gamitin mo ito sa mabuti teyk care olweiz lovelots. muah."

"This is my entry to the Blog Challenge 04: Because YOU deserve a post"