manunulat naba ako?

matagal ng panahon ang lumipas, hanggang ngayon sariwa pa din sa alaala ko ang lahat.

high-school ---> okay sa olrayt pag tinatanong ako kung ano ang pangarap ko tawa lang ang sinasagot ko.

dumating ang punto na gusto ko ng magkaron ng pangarap, gusto ko ng may inaasam na isang pagkakataon at pagdating ng pagkakataon na ito matutuwa ako.

grade 6 ang kapatid ko ng manalo siya sa presscon tatlo napanaluhan niya. ipapadala siya nun sa ibang probinsya para lumaban ulit. nakita ko ang pag-aalaga ng mga magulang ko nakita ko kung paano siya asikasuhin dun ko nakita ang pangarap,dun ko nakilala ang sarili ko,dun ko napatunayan na ang bawat isa satin may pangarap.

dati hindi ko trip magsulat kung hindi activity ang pag gawa ng maikling kwento at tula hindi talaga ako gagawa. dumating ang pagkakataon na may nakapansin sa gawa ko ayun ang titser ko sa filipino nung 4th year ako. masaya masaya at masaya walang kasing saya na pag-ukulan ka ng limang minuto sa buong klase para sabihin niya na nagustuhan niya ang gawa ko, matagal niya na daw napapansin ang potensyal ko tinanong niya kung ano daw ba ang kukunin ko sa kolehiyo sabi ko psychology sabay tawa. mag journalism daw ako.

dun pumutok sa utak ko na pwede pala ako magkwento pasulat,dun ko nalaman na masarap pala pag nailalabas mo ang mga gusto mong sabihin sa iba.

kolehiyo--> 3rd year ako ng kumapal ang mukha kong subukang magpasa ng gawa ko at ayun nakapagpasa na nga ako di ko pa alam ang kinahinatnan ng pinasa ko sana matanggap at mapublish haha"sana" kaso maraming magagaling baka walang space sa kalokohan ko hehe.

masaya din at andiyan ang blogawards may pagkakataon din masubukan ang kapal ng mukha at ihanay sa malulupit na blogger.(felling ko magaling din ako) kahit hindi haha.

andiyan ang mga kaibigan na instant mambabasa kahit pinipilit ko silang basahin ang gawa ko hehe.

andiyan ka na nagtyatyagang basahin ito. salamat sayo!