naglaro na naman ako ng tanga-tangahan akala ko kasi sa pag-iwas ang tanging solusyon sa lumalalang epedimic diease na tinatawag ng iba na love. . .
di ko na makita ang dating ngiti biglang naglaho at di na maaninag pa. . .
madaling magpanggap na msaya ngiti,tawa,halakhak pero deep inside sa likod ng tawa sa kabila ng ngiti nakatago ang napakatinding sakit. . .
sakit na hatid ng matinding kasawian laban sa aking sarili at kinabibilangang lipunan. . .
nakangiti ako ng sabihin niyang mahal niya ako natawa ako ng dugtungan niya na kasi kaibigan daw niya ako kaya mahal niya ako at napahalakhak ako ng sabihin niyang akala mo hihigit pa dun ano???
bakit ba kabaliktaran pag tunay na ksiyahan ang iyong nararamdaman at hindi pagkukunwari lang. . .
napuri yung mata ko ng klasmate ko ngumiti lang ako. .
tawa ako ng tawa nang mahulog s kanal yung kapatid ko habang nagbibiruan ang buong pamilya namin. .
halakhak ang naisagot ko nang sabihin ng mama ko na natanggap daw yung ginawa kong essay. .
sana ang ngiti,tawa at halakhak ay talagang larawan lang ng saya hindi nagagamit sa pagtatago ng kasawian para lang makaiwas sa kalungkutan. . .
hindi mo kayang takbuhan ang problema hindi mo maiiwasan ang kalungkutan hindi madadaan sa tawa ang kasawian. . .
No comments:
Post a Comment